شکسته بال غرورم چرا نمی آیی

تمام شد لب گورم چرا نمی آیی

جنون گرفته ام از تیک و تاک هر لحظه

که بی تو ام ز تو دورم چرا نمی آیی

به خون نشسته گلویم ز بغض دوری و باز

خمار بوی حضورم چرا نمی آیی

اگر چه ساکت و خاموش و خیره می نگرم

گمان نکن که صبورم چرا نمی آیی

به غم نشسته جهان بی تو ای قرار زمین

دلیل شور و سرورم چرا نمی آیی

ببین که دیده ام از دوریت چنان دریاست

چراغ چشم نمورم چرا نمی آیی

چقدر منتظرانت به خاک سر بردند

امید مرگ و نشورم چرا نمی آیی

هزار و یک صد و هشتاد و چند سال گذشت

که در به در پی نورم چرا نمی آیی

نفس نفس به امید رسیدنت از راه

در انتظار ظهورم چرا نمی آیی

نمی شود تو دعایم کنی که قبل از مرگ

اگر به کار بیاید برایتان نفسم

یابن الحسن

چرا نمی آیی