باز کن پنجره ای رو به فراسوی زمان

فارق از خاطره ها دورتر از بعد مکان

تا بلندای فلک بال بزن اوج بگیر

مژده ات را برسانند کران تا به کران

سبزه روییده خبر ز آمدن گل دارد

پای این عشق اگر جان بدهم جا درد

گل بریزد به پای قدم خوش خبران

شاه شمشاد قدان دلبر رعنا دارد

آمد از عرش خدا، نغمه ی زیبای ولایت که جهان پر شده از عطر ولادت شب میلاد همان دُرِّ گرانمایه یِ دریایِ کرامت

تا بال، گشودند ملائک به یقین زیرِ قدوم پسرفاطمه امشب

همه ی عرش شد از خنده لبالب

که بریزند به گهواره یِ این ماهِ دلارا همه ی اَنـجُم و شمس و قمر و عرشِ خدا را

و بخشیده خداوند تبارک و تعالیٰ

به امامِ حسنِ عسکـری و حضرت نرجس عروسِ گل زهرا

پسر آخر طاها

عجب سَرو بلندی چه گیسوی کمندی

دو چشمش مث الماس و قلبَش پـُرِ احساس نگاهش همه اخلاص

سرآمد به همه ناس که پیچیده وجودش به قنداقه ای از گل یاس

چه عطری به فضا پخش شده نیمه شعبان در این ماه و شبِ رحمت و غفران شب میلادِ گلِ حضرت باران

گل باغ علوی

گل ،نَـه گلستان،

چه بگویم من از ایشان؟ نه مَـلک بوده نَـه انسان همه ی عرش خدا از قدمش آیـنه بندان

شب میلادِ آخر قمرِ روشن دین است و امامِ همه ی عرش و زمین است و بپاشید گل ونغمه سرایید که بابا شده مولا وَ تبریک بگویید به زهرا

همگی نقل بپاشید به روی سر نرجس

که شده مادرِ آقا وَ تبریک بگویید

که آورده چنین ماه دل آرا

همان منجی موعود گل حضرت معبود

چه بخوانم؟ چه بگویم؟

من از این شاه از این خِلقتِ الله از این صورت چون ماه

که در نیمه شعبان در آن وقت گل افشان رسـید آیتِ قران چنان ماه درخشان که ملائک شده حیرانِ

و همه عالمیان شاد و غزلخوان

فَتَبـارک به جمالِ ثمر نرجس و مولا

آخـرین شاخه یِ طوبیٰ

همـه هستیِ زهرا عزیزِ دل مادر همان خیرِ سراسر

آخرین شمسِ منوّر وارث ساقی کوثر،یوسف فاطمه و حضرت حیدر

ای آنکه خداوند تعالی به تو می نازد

تو یوسف زهرایی مولا به تو می نازد

تو جنت الاعلایی جان بخش مسیحایی

از بس که تو زیبایی حورا به تو می نازد

تو پاک تر از پاکی تو خارج از ادراکی

تو معنی لولاکی طاها به تو می نازد

ای تاج سر زهرا هستی قمر زهرا

ای گل پسر زهرا زهرا به تو می نازد

الا یوسف زهرا کجایی

بیا ماه دل آرا بیا ای شه تنها کجایی

دلم تنگه تو آقا بیا زائر زهرا کجا

بیا منتقم خون خدا وارث طاها کجایی

قربان تو و محکمه عذر پذیرت

قربان تو و لطف و مبرای کثیرت

ای حجت حق در گذر از بنده زارت

حالا که پشیمان شده این عبد حقیرت

يا وَلِيَّ اللّهِ إنّ بَيْنى وَ بَيْنَ اللّهِ عز و جل ذُنُوبا لا يَأْتى عَلَيْها إلّا رِضاكُمْ، فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلى سِرِّهِ لَمَّا اسْتَوْهَبْتُمْ ذُنُوبى وَ كُنْتُمْ شُفَعائى مَولَای

تو خوب خوبی و من بد

بدی من عقاب داره

دل تو رو شکستم اما

من رو بخر ثواب داره

به دست تو شدم عزیز همه

به دست من شدی فرید و وحید

من از تو آبرو گرفتم ولی

تو خیری ندیدی امام ترید

من راه رو به روی تو بستم

حالا زار و شرمنده هستم

در حسرت دیدار رویت نشستم

برگرد ای امام مهربانی

تو نور زمین و آسمانی

هر جا گیرم از رخت نشانی

لَمَّا اسْتَوْهَبْتُمْ ذُنُوبى وَ كُنْتُمْ شُفَعائى اِلی اللهِ