روزی که فطرس از بر گهواره پر گرفت

نام حسین زیور آفاق عرش شد

میدان سایه گستر چشم فرشتگان

با زوق و شوق غرق تماشای فرش شد

شه بال جبرییل در هر کرانه فلک آیینه ای گذاشت

لوحی که چشم روشنی کردگار بود همراه خویش داشت

در دامن مقدس زهرای مصطفی

پاشید نقل و هدیه دیرینه ای گذاشت

دست سپیده با قلم نور زد رقم

نام دوازده قمر تابناک را

زمین بستر روییدن آیینه وفا شد

و سر سلسله سرو قدان شیر خدا شد

به پا خرمن حُسن حسن از مزرع مادر

خروشان یل جوشان شهود است به هرکنگره ی دیده شب بر

به اردوی حسین است سرا پرده سیمین سعادت

کند سجده به سجاد به رسم ادب و شکر عبادت

شکافنده امواج علوم است چنان کوه به دریا شده باقر

ز دامان محمد صفتش سر زده بستان صداقت

که اراسته لوح و قلم و باطن و ظاهر

به روییده به پهنای نمکزار چنان جنت موا گلستان شقایق

گرامیست به درگاه خدا سر نفر صدق و صفا حضرت صادق

منم جعفری و پیشه من یاوری و توشه من هست علی باوری و تیشه اندیشه من دشمن هرکس که نیفتاده به اقرار

به پروانه جنت حرام است

به هرکس که ندارد دلی در گرو دوست

الهم انی اسئلک بحق جعفر بن محمد ان تعجل فرج ولیک صاحب العصر و الزمان

بار خدایا از تو می خواهم به ان پیشوای صادق  پیش اندازی فرج ولیت را همان که صاحب عصر است و دوران