بادصبا دامن کشان از گلشن جان آمده

یا مژده جان جهان از کوی جانان آمده

فصل بهار است و صبا در مشک آمیزد هوا

یا خود نسیم جان فزا با روح و ریحان آمده

لب ما و قصه زلف تو چه توهمی چه حکایتی

تو و سر زدن به خیال ما چه ترحمی چه سخاوتی

به نماز صبح و شود سلام و به نور در نسبت سلام

و به فاطمی ادبت سلام چه شباهتی چه اصالتی

آیات حق ظاهر شده اعلام دین باهر شده

ایام غم آخر شده مهنت به پایان آمده

سلطان عدنانی نسب مولایی بطحائی نسب

شاه عجم ماه عرب با این نیاکان آمده

بلغ الاولی به کمال تو کشف الدجی به جمال تو

به تو و قشنگی خال تو صلوات هر دم و ساعتی

تو که آینه تو که آیتی تو که آبروی عبادتی

تو که با دل همه راحتی تو قیام کن که قیامتی

نورش ظهورش آن چنان بگرفت آفاق جهان

کز بارگاه لا مکان تا ملک امکان آمده

در تختگاه رأفتش بر آستان حضرتش

روح القدس چاکر شده جبریل دربان آمده

نه مرا نبین رصدم نکن و نظر به خوب و بدم نکن

ز درت بیا و ردم نکن تو که از تبار کرامتی