جواد اهل بیت، گل باغ رضا

بهار عمر او، خزان شد از جفا

بیا یا فاطمه، در شهر بغداد

جوادت را ببین؛ لب تشنه جان داد

غریب آقا؛ یا جواد الائمه

غریب آقا، یا جواد الائمه

میان خانه شد عمویش مجتبی

دلش خون گشته بود ز یار بی وفا

بنال ای دل بر آن مظلوم

به دست همسرش گردیده مسموم

ز سوز تشنگی رمق دیگر نداشت

کسی از روی خاک سرش را بر نداشت

میان حجره تنها دست و پا زد

ز سوز سینه زهرا را زد