ماه من ماه شب تارم نگارم

میروی باغ و بهارم بی قرارم

میکنی دار و ندارم یار من یارم

میروی بعد از تو چاه است مَحرم من

طعنه تلخ مغیره است همدم من

میروی چشم حسن تر از غم تو

میروی زینب شکسته از غم من

زمان بی تاب می سوزد مه و مهتاب می سوزد

یکی از غصه یارش یکی در تاب می سوزد

صدف بر روی خاک افتاد و مروارید زخمی شد

از این بغض فرو خورده ببین ارباب می سوزد

ماه من ماه شب تارم نگارم

میروی باغ و بهارم بی قرارم

میکنی دار و ندارم یار من یارم

میروی داغ تو آخر پشت من را

کوفه نه این کوچه و در کشته من را

ناله های بچه ها را می شنیدم

این صدای وای مادر کشته من را

علی را می کشیدند و صدا می زد که بانویم

و زهرا با علی جانم برادر مرا دریاب می سوزم

جهان یک فاطمه دارد که مثلش هم نمی آید

ببین در آتش دشمن درّ نایاب می سوزد