ز طریق پیروی على، نه اگر بشر به خدا رسد

به چه دل نهد؟ به که رو کند؟ به چه سو رود؟ به کجا رسد؟

ز خدا طلب دل مقبلى، به على بجوى توسلى

که اگر رسد به على دلى، به على قسم به خدا رسد

به على اگر برى التجا، چه در این سرا چه در آن سرا

همه حاجت تو شود روا، همه درد تو به دوا رسد

على اى تو یاور و یار ما، اسفا به حال فکار ما

نه اگر به عقده کار ما، مدد از تو عقده گشا رسد

إذ أتی أحمد فی خُمّ غَدیر بِعَلیّ و عَلی الرَّحلِ نَظَر

قال مَن کُنتُ أنا مَولاه فَعَلیّ لَه مولا و مَفَرّ

نفس نفیس مصطفی یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

کعبه گرفت از تو صفا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

تو در زمین و آسمان رهبری

عقده گشای دل پیغمبری

تو شهر علم نبوی را دری

پشت نبی روی خدا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

یاد تو ذکر لب خاموش من

مدح تو هنگام سخن نوش من

لحمک لحمی است دُر گوش من

از لب ختم الانبیا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

وجه خداوند تعالی توئی

یاعلی یاعلی یاعلی

غیر نبی بر همه اولا توئی

یاعلی یاعلی یاعلی

شیرخدا علی اعلا توئی

یار نبی در همه جا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

ما زترا بیم و توئی بوتراب

ما همگان ذره و تو آفتاب

آیه مدح تو بود در کتاب

نصّ صریح انما یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

بعد نبی حضرت خیرالانام

فاطمه را کیست بجز تو امام

ای بتو از قادر منّان سلام

توئی توئی تو مقتدا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

گاه سخن نوش محمّد توئی

یار و هم آغوش محمّد توئی

بت شکن دوش محمّد توئی

به بیت ذات کبریا یا علی

یاعلی یاعلی یاعلی

کی به اُحد جان نبی را خرید؟

کی به اُحد جز تو نود زخم دید؟

بدر به شمشیر که فتح آفرید؟

جز تو که بد شیر خدا یا علی؟

یاعلی یاعلی یاعلی

خاک نعلین علی در و گهر

جلوه ی نور رخت شمس و قمر

عله الکون و لولاه لما

کان للعالم عین و اثر

مانده عالم همه در حیرت تو

که بشر می شود این گونه مگر

اسد الله إذا صال و صاح

أبو الایتام إذا جاد وبر

من له صاحبه کالزّهرا

و سلیل کشبیر و شبر

حبّه مبداء خلد و نعیم بغضه منشأ نار و سقر

خصمه ابغضه الله و لو حمد الله و اثنی و شکر

إذ أتی أحمد فی خُمّ غَدیر بِعَلیّ و عَلی الرَّحلِ نَظَر

قال مَن کُنتُ أنا مَولاه فَعَلیّ لَه مولا و مَفَرّ

ای قلم ها روی کاغذ روی سنگ و روی شیشه

جای آن نیستی گر امروز گفتن از حق بردن نام علی و فاطمه

گفتن از آن بغض دیرین ماجرای غصب حق حید و فاطمه

ای مرکب ای قلم تو همان خونی که جاری بر صد چون کلینی

در خروشی از سر انگشت امینی ها چکیدی روی کاغذ

ای مرکب ای قلم چه بدبخت است این دنیا

کسی را مثل حیدر دید اما چرا نشنید حیدر را

گوش کن

هر از گاهی صدای خسته آهی ز اعماق دل چاهی

عجب آهی که میزند تو را صدا علی

حس عجیبی میرسد سویم که گاهی

سمت حریمت می شوم با گریه راهی

با لطف بی اندازه ات دادی نجاتم

از آن حرم بهتر نگه دارم پناهی

جانم علی جانم علی

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد

شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

آقا خلاصه یک نفر باید بیاید

تا انتقام دست زهرا را بگیرد

یابن الحسن یابن الحسن