ای مردم عالم بشناسید و بدانید
مهری که به پیشانی ما خورده ربخپانید
ارباب حسین است
عمری است تویی خواجه و ما حلقه به گوشیم
یک تار ز موی تو به عالم نفروشیم
ارباب حسین است
من بی سر و پا بودم و خود را به تو بستم
یک عمر نمک خورده نمکدان بشکستم
ارباب حسین است
ما غرق گناهم و جز این توشه نداریم
ما کعبه به جز مرقد شش گوشه نداریم
ارباب حسین است
ما آمده ایم بر در تو سر بسپاریم
ما جای دگر جز در این خانه نداریم
ارباب حسین است
ستار عیوبی تو و ما غرق عیوبیم
یک عمر به غیر از در این خانه نکوبیم
ارباب حسین است
من تکیه به دیوار و در کس ننمودم
عمری است که در سایه دیوار حسین ام