نهج البلاغه، ح8
خَالِطُوا اَلنَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ.
با مردم آنگونه رفت و آمد کنید که اگر مردید بر شما بگریند و اگر زنده بودید نسبت به شما مشتاق باشند.
نهج البلاغه، ح8
إِذَا أَقْبَلَتِ اَلدُّنْيَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ.
هنگامی که دنیا به کسی روی آورد، نیکوئی های دیگران را به او عاریه می دهد و هنگامی که دنیا به او پشت کرد، نیکوئی های خودش را نیز می گیرد.
الکافی، ج2، ص375
إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْإِسْلَامِ وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّهُ لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْآخِرَةِ.
هرگاه پس از من اهل شک و بدعت را دیدید، بیزاری خود از ایشان را ابراز کنید و زیاد از ایشان جدا شوید، و درباره ایشان سخن بگویید(بدیشان را بگویید)، و در نبودشان[نیز] بدیشان را بگویید، و ایشان را[با دلایل محکم] حیرت زده کنید که به فساد در اسلام طمع نکنند و مردم از اینان دوری کنند و از بدعت هایشان فرا نگیرند؛ [اگر اینچنین کردید] خداوند به خاطر عملتان حسنه می نویسد و درجات شما در آخرت را بالا می برد.
نهج البلاغه، ح8
اِعْجَبُوا لِهَذَا اَلْإِنْسَانِ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ.
به شگفت آیید از این انسان که با پیهی(چربی) می بیند و با گوشتی سخن می گوید و با استخوانی می شنود و از شکافی نفس می کشد.
نهج البلاغه، ح7
اَلصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ اَلْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِمْ.
صدقه دارویی سودمند است و اعمال بندگان در حالشان برابر چشمانشان در آینده شان است.
نهج البلاغه، ح6
صَدْرُ اَلْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ اَلْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ اَلْمَوَدَّةِ وَ اَلاِحْتِمَالُ قَبْرُ اَلْعُيُوبِ وَ رُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي اَلْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا اَلْمَعْنَى أَيْضاً اَلْمَسالَمَةُ[المَسأَلَةُ] خِبَاءُ اَلْعُيُوبِ وَ مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ اَلسَّاخِطُ عَلَيْهِ.
سینه خردمند، صندوق راز اوست؛ و خوشرویی، دام محبت است؛ و تحمل و بردباری، قبر عیب هاست؛ و صلح و آشتی(یا در برخی نسخ پرسش)، پنهان کننده عیب هاست؛ و آنکه از خود راضی گردد، دشمن بر او زیاد شود.
نهج البلاغه، ح5
الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَة.
دانش، میراثی بزرگ است؛ و آداب، زینت هایی نو است، و اندیشه، آینه ای صاف و پاکیزه است.
صحیفة الرضا، ص43
میهمان, نماز, اعتقادی و عقلی, اخلاقی اجتماعی, منتخب, امانت, شرعی و فقهی, زکات, قحطی, گناه, محبت
لَا يَزَالُ أُمَّتِي بِخَيْرٍ مَا تَحَابُّوا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ اجْتَنَبُوا الْحَرَامَ وَ قَرَوُا الضَّيْفَ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَدَّوُا الزَّكَاةَ فَإِذَا لَمْ يَفْعَلُوا ذَلِكَ ابْتُلُوا بِالْقَحْطِ وَ السِّنِين.
امت من همیشه در خیر و نیکی هستند تا زمانی که به یکدیگر محبت ورزند و امانت را ادا کنند و از حرام دوری کنند و به میهمان نیکی کنند و نماز را به پا دارند و زکات را ادا کنند؛ پس هنگامی که این امور را انجام ندادند، به قحطی و سختی مبتلا می شوند.
صحیفة الرضا، ص42
الْعِلْمُ خَزَائِنُ وَ مِفْتَاحُهَا السُّؤَالُ فَاسْأَلُوا يَرْحَمْكُمُ اللَّهُ فَإِنَّهُ يُؤْجَرُ فِيهِ أَرْبَعَةٌ السَّائِلُ وَ الْمُعَلِّمُ وَ الْمُسْتَمِعُ وَ الْمُحِبُّ لَه.
دانش گنجینه است و کلید آن پرسش است. خدا شما را رحمت کند! بپرسید چراکه در این پرسش چهار نفر پاداش ستانند: پرسشگر، پاسخگو، شنونده و دوستدارنده این پرسش.
صحیفة الرضا، ص42
مَنْ أَدَّى فَرِيضَةً فَلَهُ عِنْدَ اللَّهِ دَعْوَةٌ مُسْتَجَابَةٌ.
آنکه ادا کند فریضه ای را، پس(در نتیجه آن) در نزد خداوند خواسته مستجابی را دارد.
خطا: ویژه کاربران!
این قابلیت ویژه کاربران فانوس می باشد. برای استفاده، از طریق دکمه زیر در فانوس ثبت نام یا وارد شود. پس از آن استفاده از این قابلیت ممکن خواهد شد.